Nog eens andere koek dan timtams en anzac cookies
Het is winter in Fremantle, vlakbij Perth in het westen van Australië. De regen komt met bakken uit de hemel en het is een graad of achttien. Gek, hier is het ongeveer hetzelfde weer als we Linda Haanskorf-De Jongh via Skype spreken, maar hier noemen we dat zomer! ‘Het kan zo maar omslaan, dan schijnt de zon weer volop’, vertelt zij vrolijk. Ze is eigenaar van stroopwafelbakkerij Treacle Treat. Dit jaar viert ze haar eerste lustrum.
Hoe is Linda in Australië belandt? ‘Mijn man en ik hebben altijd al veel gereisd door Australië en droomden ervan om er ooit te wonen. Acht jaar geleden, onze dochter was toen negen en dus nog op de lagere school, kreeg mijn man de mogelijkheid om voor zijn werk naar Australië te verkassen. We keken elkaar aan: willen we dit nog wel? En willen we dit nu? Ja, was ons beider antwoord. En nu wonen ze alweer jaren in het artistieke, hippie-achtige vissersplaatsje Freemantle. ‘Je hebt hier boerenmarktjes, de groene partij regeert, er heerst een beetje alternatieve, heel relaxte sfeer’, aldus Linda. Terwijl ze vertelt, moet ik onmiddellijk denken aan mijn tijd in Devon, Zuidwest-Engeland, waar ook alles positief trilt van de biologische voeding, artistiekelingen en blije vrijheid. Zou het te maken hebben met de in overvloed aanwezige natuur?
‘Mijn dochter kon geen stroopwafels meer zien’
Het vrolijk-oranje food truckje van Linda past perfect in het plaatje. Ze heeft hem op de kop getikt op Gumtrees (het Australische Marktplaats) en haar man Robert heeft hem op maat verbouwd en ingericht voor haar. Maar de truck is ook heel handig om het stroopwafelijzer te transporteren; die vijftig kilo neem je echt niet iedere keer in je bakfiets mee naar de markt. Heeft Linda soms culinaire wortels? ‘Helemaal niet’, lacht ze. ‘In Nederland werkte ik jarenlang als secretaresse voor een Taiwanese containerfirma. Die baan moest ik opgeven met de verhuizing. Op een dag zei mijn man: “Dit is het land van de mogelijkheden. Waarom begin je niet iets voor jezelf?” Ja, dacht ik, waarom niet. En op de een of andere manier kwam ik bij stroopwafels uit. Ze zijn super-Nederlands én hartstikke lekker. Daarom, denk ik.’
‘Toen mijn dochter Isa-Bo in de winter van 2014 voor het eerst alleen naar Nederland op vakantie ging bij familie, haalde ik haar op. Toen heb ik ook Setah Solutions [fabrikant van industriële stroopwafelijzers, red.] bezocht. Ties Steenbergen, die helaas in 2019 overleed, gaf me een privé workshop “stroopwafels bakken” en heeft me ook ingewijd in de ingrediënten.’ Het elektrische ijzer dat Linda bij Setah kocht, heeft ze toen laten verschepen. ‘Het was nog wel echt een dingetje om hier in Australië de goede ingrediënten te vinden. Ik ben natuurlijk begonnen met zakjes meel uit de supermarkt en zo. Aan het begin werd de stroop keihard. Maar uiteindelijk heb ik de goede bloem, met minder eiwitten, en ook de beste glucose voor de stroop in de groothandels weten op te duikelen. Mijn dochter moest steeds proeven – inmiddels kan ze geen stroopwafels meer zien’, ginnegapt Linda.
Boerenmarktjes
Tja, en toen begon het avontuur. ‘Mijn eerste stroopwafel heb ik hier op de lokale boerenmarkt verkocht. Die markt is op zondagochtend, van 8 tot 12 uur. Ik moest mensen echt laten proeven, want niemand kent hier stroopwafels. Mensen vinden ze lekker, vooral de smaak van kaneel verrast ze. Er zijn wel typisch Australische koekjes zoals timtams en anzac biscuits met haver, maar eigenlijk zijn Australiërs meer van de hartige hapjes. Zij zien stroopwafels als een toetje en bij de koffie en thee vinden ze ze ook wel logisch. Inmiddels heb ik wel ook vaste Australische klanten die een paar pakjes per week komen kopen op de markt.’ Bovendien verbreedde Linda haar klantenkring door op campussen van de universiteit te verkopen. ‘Nou, de studenten aten zowat uit mijn handen.’ Van het een kwam het ander: de toenmalige Nederlandse consul en zijn vrouw vroegen haar op een dag Nederland te vertegenwoordigen op het jaarlijkse World of Food Festival in Perth met haar stroopwafels, en inmiddels ook poffertjes. Voordat het coronavirus ons tot afstand dwong, stond Linda zeker vier keer week op een markt of ander evenement.
Rijen, rijen mensen!
‘Toen ik begon had ik helemaal niet de intentie om veel met Nederlanders te klieken, in tegendeel. Maar met stroopwafels en poffertjes trek je vanzelf veel Nederlanders aan. De geschiedenis van hun Hollandse wortels of die van hun voorouders en de Nederlandse cultuur lopen als rode draad door al die verhalen heen.’ Haar oranje hoogtepunt was misschien wel het bezoek van het Koninklijke Paar Maxima en Willem-Alexander aan Perth in 2016. In het Western Australian Maritime Museum in Fremantle onthulden zij de gegraveerde tinnen schotel die schipper Dirck Hartogh, de eerste Europeaan in West-Australië, in 1616 aan de westkust achterliet voor andere Hollandse zeevaarders. Het Rijksmuseum leende het bord uit aan het Australische museum. Via de ambassade kon je aangeven als je het Koningspaar wilde ontmoeten op een winery. Je raadt het al: Linda was een lucky bastard. ‘Op maandag was de formele ontmoeting. En de dag erna moest ik op de Universiteit campus werken. Ik kreeg te horen dat het Koninklijke Paar daar aanwezig was. Toen vroeg ik aan de security of ik twee pakjes stroopwafels mocht aanbieden. ‘Ik heb lang op ze staan wachten, maar uiteindelijk kon ik ze mijn stroopwafels aanbieden. Maxima moest een beetje lachen om de naam Treacle Treat.’ Lindas mooiste herinnering heeft ook met Dirck Hartogh te maken. ‘In het Dirck Hartoghjaar stond ik daar op een festival met mijn trailer op verzoek van het Dirck Hartoghcomité, als enige Nederlander. Rijen, rijen mensen! Wij maar bakken met drie, vier mensen in die kleine trailer. Ik durfde niet op te kijken zo lang was de rij. Dat was wel mooi!’
En over vijf jaar dan?
‘De laatste tijd heb ik echt zin om nieuwe smaakvarianten voor stroopwafels te bedenken. Pas heb ik al marshmallow-stroopwafels gebakken. En ook de stroopwafelsandwich met een laagje slagroom ertussen sloeg in een tijdje terug.’ Waar wil Linda over vijf jaar zijn met haar stroopwafel-business? ‘Eerst wil ik heel graag ook stroopwafels aan cafés verkopen. Daarvoor is mijn man een professionele keuken voor me aan het inrichten; dat moet ook in verband met nieuwe hygiëneregels. Als dat gelukt is? Nou, ik zou wel willen dat je op een dag mijn verse stroopwafels hier in de supermarkten kunt vinden in plaats van de importwafels waar de Australiërs het nu mee moeten stellen. En ja, dat betekent een grotere productie. Daar durf ik nu nog niet serieus over na te denken, maar ik vind het wel een gaaf vooruitzicht.’
Treacle Treat